10 بیت شعر تشبیه دار سعدی

1. آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید.

2. من از بیگانگان هرگز ننالم، که با من هر چه کرد آن آشنا کرد.

3. برگ درختان سبز در نظر هوشیار، هر ورقش دفتری است معرفت کردگار.

4. عاشق نگردد مگر از جان شود آزاد، چون مرغ پرشکسته نباشد رهی به باغ.

5. به صحرا بنگرم صحرا ته وینم، به دریا بنگرم دریا ته وینم.

6. شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل، کجا دانند حال ما سبک‌باران ساحل‌ها.

7. نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد، عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد.

8. چون چشم تو دل می‌برد از گوشه‌نشینان، رخسار تو خورشید بگیتی نفرستاد.

9. ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود، وان دل که با خود داشتم با دل‌ستانم می‌رود.

10. به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل، که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم.

11. تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش - حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار.

12. برگ درختان سبز از نظر هوشیار - هر ورقش دفتریست معرفت کردگار.

13. دیده اهل طمع به نعمت دنیا - پر نشود که همچنان چاه به شبنم.

14. بر گل سرخ از نم، اوفتاده لآلی - همچو عرق بر عذار شاهدِ غضبان.

15. عرقت بر ورق روی نگارین به چه ماند - همچو به صفحه گل قطره باران بهاری.

16. قرار در کف آزادگان نگيرد مال - چو مبر در دل عاشق، چو آب در غربال.

17. تو همچون گل ز خندیدن لبت با هم نمی‌آید - روا داری که من بلبل، چو بوتیمار بنشینم.

18. گویند روی سرخ تو سعدی که زرد کرد؟ - اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر.

19. گفتا برو چو خاک تحمل کن ای فقیه - یا هرچه خوانده ای همه در زیر خاک کن.

20. دانا چو طبله ی عطّار است، خاموش و هنر نمای.