معنی شعر اب زنید راه را هین که نگار میرسد مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد

معنی و تفسیر بیت شعر «آب زنید راه را، هین که نگار می‌رسد / مژده دهید باغ را، بوی بهار می‌رسد»

این بیت زیبا و پر از نماد، از غزل 549 دیوان شمس تبریزی است. مولانا در این بیت، با زبانی لطیف و عاشقانه، به توصیف رسیدن معشوق و فرا رسیدن بهار می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

* آب زنید راه را، هین که نگار می‌رسد: این بیت به معنای آن است که باید آماده استقبال از معشوق باشیم. «آب پاشیدن راه» نمادی از پاکیزگی و آماده‌سازی برای ورود محبوب است. «نگار» نیز کنایه از معشوق و محبوب است.

* مژده دهید باغ را، بوی بهار می‌رسد: در این بیت، بهار نماد شکوفایی، زیبایی و زندگی نو است. با رسیدن معشوق، همه چیز تازه می‌شود و باغ نیز باید برای این رویداد شاد آماده شود.

تفسیر کلی بیت:

این بیت، علاوه بر معنای ظاهری، دارای مفاهیم عمیق‌تر عرفانی است. مولانا در اینجا، رسیدن معشوق را به عنوان رسیدن به حقیقت و کمال در نظر می‌گیرد. بهار نیز نماد آگاهی و روشنایی است. بنابراین، این بیت به ما می‌گوید که باید خود را برای رسیدن به حقیقت آماده کنیم و با دل و جان از آن استقبال کنیم.

نمادها و مفاهیم:

* آب: پاکی، طهارت، زندگی

* راه: مسیر سیر و سلوک، زندگی

* نگار: معشوق، محبوب، حقیقت، خداوند

* باغ: دل انسان، جهان هستی

* بهار: آگاهی، روشنایی، زندگی نو

در یک نگاه کلی‌تر، این بیت به ما می‌گوید که:

* باید همیشه آماده باشیم تا زیبایی‌ها و نعمت‌های زندگی را درک کنیم.

* رسیدن به کمال و حقیقت، بزرگ‌ترین نعمت است.

* باید با دلی پاک و آماده، از این نعمت استقبال کنیم.

این بیت زیبا، همواره الهام‌بخش شاعران و عارفان بوده است و هر کسی می‌تواند با توجه به درک و باورهای خود، تعبیر و تفسیر شخصی از آن داشته باشد.