معنی دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

معنی بیت:

این بیت به زیبایی احساس شور و اشتیاق وصف‌ناپذیر دیدار یار پس از دوری را بیان می‌کند. شاعر این لذت را به باریدن ابر در بیابان تشبیه می‌کند، جایی که زمین تشنه و بی‌قرار است و با رسیدن باران، جان تازه‌ای می‌گیرد. دیدار یار، همچون این باران، زندگی‌بخش و دل‌انگیز است.

مفهوم گسترده بیت

تشبیه دیدار یار به باران در بیابان

یار در این بیت نماد معشوق یا کسی است که از او دور بوده‌ایم و به شدت برای دیدارش مشتاقیم. این اشتیاق به گونه‌ای است که تنها دیدار یار می‌تواند عطش روح و قلب را برطرف کند، همان‌طور که باران عطش زمین تشنه را در بیابان برطرف می‌سازد.

بیابان؛ نماد فراق و سختی

بیابان در ادبیات عرفانی و عاشقانه، نماد دوری، فراق و سختی است. در اینجا، شاعر سختی‌های ناشی از فراق را به بیابانی تشنه تشبیه کرده که با باریدن باران (دیدار یار)، آرامش و حیات دوباره می‌یابد.

باران؛ نماد رحمت و آرامش

باران در این تشبیه به معنای لطف و رحمت الهی یا شادی حاصل از وصال است. دیدار یار همان لطف و نعمتی است که سختی‌های فراق را از بین می‌برد و قلب عاشق را زنده می‌کند.

پیام بیت

این بیت احساسی عمیق از عشق و اشتیاق را بیان می‌کند و نشان می‌دهد که وصال یار تا چه حد برای عاشق ارزشمند است. پیام اصلی بیت این است که حتی در او