نقش و جایگاه تنگه هرمز و جزایر خلیج فارس در دوران دفاع مقدس

تنگه هرمز و جزایر خلیج فارس در دوران دفاع مقدس (جنگ ایران و عراق) نقش استراتژیک و حیاتی داشتند. این مناطق به دلیل موقعیت جغرافیایی و اهمیت اقتصادی، نظامی و سیاسی خود، به یکی از محورهای اصلی درگیری و تنش‌ها تبدیل شدند. نقش و جایگاه این مناطق را می‌توان به شرح زیر توضیح داد:

۱. تنگه هرمز

1. مسیر اصلی انتقال نفت:

تنگه هرمز یکی از مهم‌ترین گذرگاه‌های آبی جهان است که حدود ۴۰ درصد از نفت جهان از طریق آن عبور می‌کند. در دوران جنگ، این تنگه به یکی از اهداف استراتژیک طرفین جنگ تبدیل شد.

ایران با کنترل این تنگه، توانایی تاثیرگذاری بر جریان صادرات نفت کشورهای حاشیه خلیج فارس را داشت.

2. جنگ نفتکش‌ها:

در جریان جنگ، تنگه هرمز محل اصلی حملات به نفتکش‌ها و کشتی‌های تجاری بود. این حملات با هدف ضربه زدن به اقتصاد طرف مقابل و جلب توجه جامعه جهانی انجام می‌شد.

3. اهمیت نظامی:

ایران از تنگه هرمز برای مهار فشارهای اقتصادی و نظامی عراق و همچنین تهدید کشورهای حامی عراق استفاده کرد.

حضور نیروی دریایی ایران در این تنگه، نشانگر برتری دریایی کشور در منطقه بود.

۲. جزایر خلیج فارس

1. اهمیت نظامی:

جزایر مهمی مانند جزیره قشم، کیش، تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی نقش کلیدی در کنترل تنگه هرمز و امنیت دریایی خلیج فارس داشتند.

این جزایر به‌عنوان پایگاه‌هایی برای استقرار نیروهای نظامی، سامانه‌های موشکی و تجهیزات دریایی استفاده می‌شدند.

2. محافظت از خطوط کشتیرانی:

ایران با استفاده از این جزایر، امنیت خطوط کشتیرانی خود را تامین می‌کرد و حملات عراق به کشتی‌های ایرانی را پاسخ می‌داد.

3. استراتژی دفاعی:

ایران از جزایر به‌عنوان پایگاه‌های دفاعی و عملیاتی استفاده کرد تا توان نظامی خود را در برابر نیروهای متخاصم افزایش دهد.

این جزایر نقش مهمی در مدیریت عملیات دریایی و نظارت بر تردد کشتی‌های دشمن داشتند.

نتیجه‌گیری:

تنگه هرمز و جزایر خلیج فارس در دوران دفاع مقدس نه تنها نقش حیاتی در جنگ داشتند، بلکه اهمیت ژئوپلیتیکی و اقتصادی ایران را نیز به نمایش گذاشتند. این مناطق باعث شدند که ایران بتواند فشارهای سیاسی و اقتصادی بین‌المللی را مدیریت کرده و برتری خود را در خلیج فارس حفظ کند.