آب زنید راه را هین که نگار میرسد مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد

این بیت از مولانا جلال‌الدین بلخی در مثنوی معنوی است و از زیباترین اشعار او به شمار می‌آید. این شعر سرشار از شور، عشق و امید است و اشاره به ورود معشوق یا خبری مسرت‌بخش دارد.

معنی بیت:

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد: راه را آماده کنید و گرد و غبار را از آن بزدایید؛ چراکه معشوق (نگار) در راه است و نزدیک می‌شود.

مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد: به باغ و گل‌ها خبر دهید که عطر بهار، نشانه‌ی تازگی، حیات و شادابی، در راه است.

پیام بیت:

1. آمادگی برای پذیرایی از معشوق:

مولانا ورود معشوق را به عنوان نماد عشق الهی یا خبری خوش به تصویر می‌کشد. او از مخاطب می‌خواهد که خود را برای این لحظه معنوی آماده کند.

2. نشانه‌های تحول و شادی:

«بوی بهار» نمادی از تازگی، زندگی و آغاز دورانی پرنشاط است. این بیت می‌تواند به مفهوم امید به آینده‌ای بهتر اشاره داشته باشد.

3. پیوند معنوی و عرفانی:

مولانا در بسیاری از اشعارش عشق الهی را به معشوقی زمینی تشبیه می‌کند. این بیت نیز دعوتی به آماده‌شدن برای دیدار الهی یا تجربه‌ای عرفانی است.

نتیجه:

این شعر با زبان نمادین خود پیام‌آور امید، شادمانی و آمادگی برای پذیرایی از عشق و زیبایی است. پیام آن این است که برای لحظات خوب و الهامات معنوی باید آماده و مشتاق بود.