نعمتی که خداوند بخاطر آن بر انسانها منت گذاشته است

در میان نعمت‌هاى بی‌‏شمارى که خداوند به انسان ارزانى داشت، نعمت وجود پیامبر اسلام(ص)، جایگاه ویژه‌‏اى دارد و خداوند در آیات متعددى از این نعمت به بزرگى یاد می‌کند. از جمله در آیه 164 سوره آل عمران: «لَقَدْ مَنَّ الله عَلَى الْمُؤْمِنینَ اِذْ بَعَثَ فیهِمْ رَسُولاً مِنْ اَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ اِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی‏ ضَلالٍ مُبینٍ».

این آیه می‌فرماید: خداوند بر مؤمنان منت گذاشت هنگامى که در میان آنها، پیامبرى از جنس خودشان برانگیخت که آیات او را بر آنها بخواند، آنها را پاک کند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد، هر چند پیش از آن، در گمراهى آشکارى بودند.

البته گفتنی است؛ وجود پیامبر اسلام(ص) براى همه بشر نعمت است؛ چرا که او «رحمه للعالمین» است، اما از آن‌جا که فقط مؤمنان قدر این نعمت را می‌دانند و از آن بهره می‌برند؛ لذا در این آیه بر مؤمنان منت می‌گذارد.