جمله سازی با سماط

کلمه سماط در زبان فارسی به معنی سفره، خوان گسترده یا سفره‌ای که غذا روی آن چیده می‌شود است. در گذشته بیشتر در ادبیات کهن به کار می‌رفته است. در ادامه چند جمله با این واژه آورده شده است:

1. مادربزرگ، سماط را در حیاط گسترد و همه اعضای خانواده را برای صرف ناهار دعوت کرد.

2. پادشاه در کاخ خود، سماطی پر از غذاهای رنگارنگ برای مهمانان پهن کرده بود.

3. در جشن عروسی روستا، مردم با محبت فراوان سماط بزرگی از غذاهای محلی را آماده کردند.

4. مهمانان با احترام گرد سماط نشسته و از برکت خداوند سپاسگزاری کردند.

5. سماطی ساده اما پر از مهر و محبت، نشانه مهمان‌نوازی اهل خانه بود.

6. در شب‌های رمضان، سماط افطار در مسجد پهن می‌شد و همه روزه‌داران گرد آن جمع می‌شدند.

7. بر سر سماط پادشاه، انواع خوراکی‌های نایاب و میوه‌های تازه از باغ‌های سلطنتی دیده می‌شد.

8. سماط بزرگی در میدان شهر پهن شد و مردم فقیر و غنی در کنار یکدیگر از غذای نذری بهره‌مند شدند.

9. پیرمرد، سماط کوچکی از نان و خرما برای رهگذران فقیر گسترده بود.

10. در مهمانی‌های قدیمی، پهن کردن سماطی بزرگ نشانه سخاوت و بزرگی میزبان بود.

📌 نتیجه: واژه سماط بیشتر در متون ادبی و تاریخی برای اشاره به سفره‌ای پر از غذا و مهمان‌نوازی سنتی به کار می‌رود.