اب زنید راه را هین که نگار میرسد مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد

این بیت زیبا از مولانا (جلال‌الدین محمد بلخی) است و مفهومی عمیق و عرفانی دارد.

معنی و مفهوم بیت:

«آب زنید راه را، هین که نگار می‌رسد»

نگار در اینجا اشاره به معشوق الهی دارد، که می‌تواند نمادی از حضور حقیقت، عشق الهی یا پیام الهی باشد.

آب زدن راه در فرهنگ قدیم نشانه پاک کردن و آماده‌سازی مسیر برای ورود فردی عزیز و بزرگ بود.

این مصرع به نوعی دعوتی است برای پاک‌سازی دل و روح، آماده شدن برای دریافت نور حقیقت و عشق الهی.

«مژده دهید باغ را، بوی بهار می‌رسد»

باغ استعاره‌ای از دل و جان انسان است.

بوی بهار نماد تجدید حیات، نو شدن، روشنی و بیداری روحانی است.

مولانا می‌گوید، زمان تغییر و تحول درونی فرا رسیده است و باید مژده داد که نور و حقیقت نزدیک است.

نتیجه‌گیری:

مولانا در این بیت به ما توصیه می‌کند که دل‌های خود را پاک کنیم و آماده پذیرش عشق و نور حقیقت شویم. او ورود یک عشق عارفانه و معنوی را مانند آمدن بهار می‌داند که جان انسان را زنده و شکوفا می‌کند.