آداب المتعلمين

«آدابُ المُتَعَلِّمین» کتابی مشهور درباره آداب علم‌آموزی، منسوب به خواجه نصیرالدین طوسی، متکلم شیعه.

این کتاب، در دوازده فصل، به مباحثی مانند فضیلت علم، نیت دانش‌اندوزی، چگونگی انتخاب رشته علمی و استاد و هم‌درس، توکل و شیوه بهره‌گیری از استاد پرداخته شده است.

شرح‌ها و ترجمه‌هایی بر آداب المتعلمین نوشته شده که از آن جمله است: اَللُّؤلُؤ الثَّمين فی شرحِ آداب المتعلمین نوشته سلیمان بن عبدالله ماحوزی و ترجمه اَنیسُ الطالبین به فارسی اثر سید محمد‌جواد ذهنی تهرانی. نسخه‌های چاپی و خطی فراوانی از کتاب در کتابخانه‌های ایران، پاکستان، مصر و غیره وجود دارد.

کتابچه آداب المتعلمین، به رغم اختصار، از مشهورترین آثار در زمینه آداب علم‌آموزی به شمار می‌رود.

این رساله از همان ایام تألیف، با استقبال اهل‌علم به صورت کتاب درسی، در مدارس و حوزه‌‌های علمی درآمده و بارها در مجموعه مشهور جامِعُ المُقَدَّمات، از کتب مقدماتی حوزه‌های علمیه به چاپ رسیده است.

گفته شده منسوب‌بودن کتاب به خواجه نصیر‌الدین طوسی، بیان ساده و روان و دربرداشتن اکثر مطالب مهم در موضوع خود از عوامل توجه و اقبال دانش‌اندوزان به آداب المتعلمین بوده است.