قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات

قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات (مصوب ۱۳۸۸)

این قانون به منظور شفافیت اطلاعاتی و حق دسترسی مردم به داده‌های عمومی در ایران تصویب شده است. در ادامه، مهم‌ترین مفاد و جزئیات آن را بررسی می‌کنیم:

---

## ۱. اهداف اصلی قانون

- تضمین حق دسترسی مردم به اطلاعات عمومی.

- افزایش شفافیت و پاسخگویی دستگاه‌های دولتی.

- پیشگیری از فساد اداری و سوءاستفاده از اطلاعات.

---

## ۲. اطلاعات مشمول قانون

- اطلاعات عمومی: هرگونه داده‌ای که توسط دستگاه‌های اجرایی، قضایی، مقننه و نهادهای عمومی تولید یا نگهداری می‌شود.

- استثنائات (اطلاعات محرمانه):

- اسرار نظامی، امنیتی و اقتصادی.

- اطلاعات مربوط به حریم خصوصی افراد.

- اسرار تجاری و مالکیت فکری.

---

## ۳. نحوه درخواست اطلاعات

- درخواست‌دهنده: هر شخص حقیقی یا حقوقی (ایرانی یا خارجی).

- روش‌های درخواست:

- حضوری: تکمیل فرم در دفاتر ادارات.

- اینترنتی: از طریق پورتال ملی انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعاتhttps://iranfoia.ir.

- پست: ارسال درخواست کتبی.

---

## ۴. مهلت پاسخگویی

- حداکثر ۱۰ روز کاری (در موارد پیچیده تا ۲۰ روز قابل تمدید است).

- اگر اطلاعات محرمانه باشد، مرجع مربوطه باید دلیل قانونی رد درخواست را اعلام کند.

---

## ۵. مرجع نظارتی

- هیأت عالی انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات (متشکل از نمایندگان قوه‌های سه‌گانه و حقوقدانان).

- این هیأت به شکایات درباره عدم ارائه اطلاعات رسیدگی می‌کند.

---

## ۶. جریمه‌های تخلف

- اگر کارمندی بی‌دلیل از ارائه اطلاعات خودداری کند، به توبیخ، کسر حقوق یا محرومیت از خدمت محکوم می‌شود.

---

## ۷. مثال‌های اطلاعات قابل درخواست

- آمارهای اقتصادی و اجتماعی.

- صورتجلسات هیأت‌های دولتی (غیرمحرمانه).

- عملکرد مالی سازمان‌های عمومی.

---

## ۸. متن کامل قانون

برای مطالعه دقیق‌تر، می‌توانید متن قانون را از [سایت مجلس شورای اسلامی](https://rc.majlis.ir/fa/law/show/132623) دریافت کنید.

نکته: این قانون مکمل اصل ۲۴ قانون اساسی (آزادی مطبوعات) و اصل ۳ (شفافیت) است.