مبالغه چه نوع آرایه ادبی میباشد

مبالغه (یا اغراق) یکی از آرایه‌های ادبی بدیعی است که در دسته‌ی آرایه‌های معنایی قرار می‌گیرد. این آرایه با بزرگ‌نمایی یا کوچک‌نماییِ اغراق‌آمیز یک موضوع، برای تأکید بر شدتِ احساس یا ویژگی استفاده می‌شود.

ویژگی‌های مبالغه:

۱. غیرواقعی بودن: بیان چیزی که در عالم واقع امکان‌پذیر نیست.

۲. هدفِ تأثیرگذاری: برای جلب توجه مخاطب یا تقویت حسِ جمله به‌کار می‌رود.

۳. کاربرد در شعر و نثر: هم در متون ادبی کلاسیک و هم در گفتار روزمره دیده می‌شود.

---

📌 نمونه‌های مبالغه در ادبیات فارسی:

۱. شعر حافظ:

*«چندان که درختان از گلاب شهریار // شدند سبز، نگارستان چین شد زمردبار»*

(اغراق در تأثیر گلاب بر سبزی درختان)

۲. شعر فردوسی:

*«خروشیدن ابر و باران و باد // زمین را به آواز او کرد یاد»*

(مبالغه در توصیف صدای رستم)

۳. گفتار عامیانه:

- *«آنقدر گرسنه‌ام که می‌توانم یک گاو را بخورم!»*

- *«از خستگی مردم، سنگ هم از آهشان آب می‌شود!»*

---

🔍 تفاوت مبالغه با آرایه‌های مشابه:

- تشبیه (مقایسه دو چیز با «مثل» یا «مانند»):

*«چشم‌هایش مثل دریا پهناور بود»* → تشبیه.

*«چشم‌هایش دریا بود!»* → مبالغه.

- کنایه (معنای پنهان):

*«از خستگی مردم، کوه هم خم شد!»* → مبالغه.

*«از خستگی مردم، دیگر کسی حرفی نمی‌زند»* → ممکن است کنایه از سکوت ناشی از فشار باشد.

---

جمع‌بندی:

مبالغه ابزاری ادبی برای اغراق در توصیف است تا احساس یا ویژگی را پررنگ‌تر کند. این آرایه در شعر و نثر فارسی بسیار پرکاربرد است و گاهی با طنز یا غلو همراه می‌شود.