داستان ضرب المثل کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
داستان ضرب المثل کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد را از سایت سوگو دریافت کنید.
ضربالمثل «کوه به کوه نمیرسد، آدم به آدم میرسد» یکی از حکمتهای پرمعنی در فرهنگ فارسی است که نشاندهندهی اهمیت روابط انسانی و امکان کمک و همراهی بین افراد است. در ادامه، داستانی که معمولاً برای این ضربالمثل نقل میشود را میآوریم:
---
داستان ضربالمثل:
روزی، دو کوه بلند و عظیم در دو سوی یک درهی بزرگ قرار داشتند. سالها بود که این دو کوه روبروی هم ایستاده بودند، اما هرگز به هم نرسیدند و حتی یک قدم به یکدیگر نزدیک نشدند. روزی، مرد فقیری که از کنار این کوهها میگذشت، با ناراحتی گفت:
*«ای کاش این کوهها کمی به هم نزدیک میشدند تا من مجبور نباشم این راه طولانی و سخت را طی کنم!»*
ناگهان صدایی از آسمان شنیده شد:
*«کوهها هرگز به هم نمیرسند، اما انسانها میتوانند به هم برسند و یکدیگر را یاری کنند.»*
مرد که متوجه معنای این سخن شده بود، به سمت روستایی رفت و از مردم کمک خواست. روستاییان با همکاری هم، پلی محکم بین دو کوه ساختند تا دیگر هیچ مسافری مجبور نباشد راه دور و خطرناک را طی کند. از آن روز به بعد، هر وقت کسی در مشکلی بود، دیگران به او کمک میکردند و این جمله را یادآوری میشدند:
«کوه به کوه نمیرسد، آدم به آدم میرسد.»
---
معنای ضربالمثل:
این ضربالمثل تأکید میکند که طبیعت و چیزهای بیجان (مانند کوهها) قادر به کمک به یکدیگر نیستند، اما انسانها میتوانند با همدلی و همکاری، مشکلات یکدیگر را حل کنند. این سخن یادآور اهمیت همبستگی، مهربانی و تعاون در زندگی اجتماعی است.
امروزه از این ضربالمثل در موقعیتهایی استفاده میشود که افراد به جای انتظار کمک از جاهای دور یا غیرممکن، به اطرافیان خود تکیه کنند و بدانند که انسانها میتوانند در سختترین شرایط، یار و پشتیبان هم باشند.
این جمله یک ضربالمثل فارسی است که معنای عمیقی دارد. در اینجا به تفسیر آن میپردازیم:
معنی ظاهری:
«کوهها به هم نمیرسند، ولی انسانها به هم میرسند.»
معنی مفهومی:
- این ضربالمثل اشاره به این دارد که برخلاف کوههای ثابت و بیحرکت، انسانها توانایی حرکت، تغییر و ارتباط دارند. حتی اگر در شرایط سخت یا دوری از یکدیگر باشند، ممکن است روزی راهی برای ملاقات یا آشتی پیدا کنند.
- همچنین میتواند به این معنا باشد که انسانها با تلاش و خواستن میتوانند بر مشکلات غلبه کنند، درحالی که اشیاء یا موانع طبیعی (مانند کوهها) تغییری نمیکنند.
- گاهی در مفهوم آشتی و گذشت نیز به کار میرود؛ یعنی حتی اگر دو نفر با هم اختلاف داشته باشند، امکان دارد روزی به تفاهم برسند.
موارد استفاده:
- زمانی که دو نفر پس از مدتی دوری یا کدورت، دوباره به هم میرسند.
- هنگامی که کسی ناامید است و به او امید داده میشود که راهحلی وجود دارد.
- برای تشویق به صلح و دوستی میان افراد.
این ضربالمثل زیبا نشاندهنده پویایی انسان و قدرت روابط انسانی است. آیا موقعیت خاصی مدنظر شما بود که این جمله را به یاد آوردید؟