شعر سهراب سپهری پر مرغان اساطیر

شعر «پر مرغان اساطیر» از سهراب سپهری یکی از اشعار زیبا و عمیق این شاعر معاصر است که با نگاهی عرفانی و نمادین به مفاهیم وجودی می‌پردازد. این شعر در مجموعه «حجم سبز» منتشر شده است.

متن کامل شعر:

پر مرغان اساطیر

پر مرغان اساطیر

به بام من نشسته‌اند.

من از فراز پشت بام

به شهرهای دور دست نگاه کرده‌ام.

کسی مرا صدا زده است:

«سهراب!»

و من به هیچ کس جواب نداده‌ام.

هوا پر از حضور بود،

و من به هیچ حضور پی نبرده‌ام.

تحلیل و تفسیر شعر:

- «پر مرغان اساطیر» نماد رهایی، حقیقت و مفاهیم فرازمینی هستند که به زندگی شاعر نزدیک شده‌اند.

- «بام» نشانه بلندای فکر و عرفان است، جایی که او از آنجا به دنیای دور («شهرهای دور دست») می‌نگرد.

- صدا زدن «سهراب!» اشاره به نفس یا ندای درونی دارد که شاعر به آن پاسخ نمی‌دهد، شاید به دلیل رسیدن به سکوت عارفانه.

- «هوا پر از حضور بود» بیانگر حس روحانی و اشراق است، اما شاعر به آن «پی نبرده»، چون در جست‌وجوی حقیقتی فراتر است.

درون‌مایه اصلی:

✅ عرفان و جست‌وجوی معنویت

✅ فاصله گرفتن از تعلقات دنیوی

✅ سکوت و ناگفتنی‌های وجود

سهراب در این شعر، همچون بسیاری از آثارش، به طبیعت، اسطوره و فلسفه شرقی متکی است و مخاطب را به تأمل دعوت می‌کند.