ستاره شناسان در گذشته با دیدن ستاره ها چه چیزی در ذهن خود تجسم می کردند

ستاره شناسان در گذشته با نگاه به آسمان پرستاره و تماشای آن نقاط نورانی، دنیایی از تصورات و تعابیر را در ذهن خود می‌پروراندند. آن‌ها با وصل کردن فرضی این نقاط به یکدیگر، شکل‌های مختلفی را می‌دیدند که برایشان تداعی‌گر موجودات، اشیاء و حتی داستان‌هایی بود.

برخی از تصورات رایج ستاره شناسان قدیم عبارت بودند از:

* اشکال حیوانات: آن‌ها با وصل کردن ستاره‌ها به یکدیگر، شکل حیوانات مختلفی مانند خرس، شیر، عقرب و غیره را می‌دیدند و برای هر یک از این اشکال نامی انتخاب می‌کردند. به این اشکال، صورت فلکی گفته می‌شد.

* ابزارهای روزمره: برخی از ستاره شناسان، اشکال ستاره‌ها را به ابزارهای روزمره مانند ترازو، کمان و غیره تشبیه می‌کردند.

* اساطیر و افسانه‌ها: ستاره‌ها برای بسیاری از فرهنگ‌ها، نمادی از خدایان و قهرمانان اساطیری بودند. ستاره شناسان نیز با توجه به باورهای فرهنگی خود، داستان‌ها و افسانه‌هایی را به ستاره‌ها نسبت می‌دادند.

چرا ستاره‌ها اینقدر برای انسان‌ها جذاب بودند؟

* تعیین زمان: ستاره‌ها از دیرباز برای تعیین زمان، جهت‌یابی و کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

* کشف جهان: ستاره‌ها برای انسان‌های اولیه، نمادی از ناشناخته‌ها و اسرارآمیزترین بخش جهان بودند.

* معنای زندگی: بسیاری از مردم، ستاره‌ها را نمادی از زندگی پس از مرگ و ارتباط با جهان ماوراء می‌دانستند.

تفاوت دیدگاه ستاره شناسان قدیم و جدید:

* ستاره شناسان قدیم: بیشتر به جنبه‌های اسطوره‌ای و نمادین ستاره‌ها توجه می‌کردند و سعی می‌کردند از طریق آن‌ها به اسرار جهان پی ببرند.

* ستاره شناسان جدید: با استفاده از ابزارهای علمی پیشرفته، به دنبال یافتن پاسخ‌های علمی برای پرسش‌های خود در مورد ستاره‌ها و کیهان هستند.

با پیشرفت علم نجوم، بسیاری از باورهای قدیمی درباره ستاره‌ها تغییر کرد و جای خود را به دانش علمی داد. اما هنوز هم، نگاه کردن به آسمان شب و تماشای ستاره‌ها، برای بسیاری از مردم یک تجربه شگفت‌انگیز و الهام‌بخش است.