اهتمام یعنی چه

«اهتمام» در زبان فارسی به معنای توجه و کوشش در انجام کاری است. این واژه از ریشه عربی «هَمّ» به معنای اندوه و نگرانی گرفته شده و در فارسی به مفهوم همت گماشتن و سعی در پیشبرد امور به کار می‌رود.

معانی و کاربردهای واژه «اهتمام»

در متون فارسی، «اهتمام» به معنای تلاش و کوشش برای انجام یک کار یا رسیدگی به امری استفاده می‌شود. این واژه در زمینه‌های مختلفی مانند ادبیات، دین و زندگی روزمره به کار می‌رود و نشان‌دهنده جدیت و پشتکار در پیگیری یک هدف یا مسئولیت است.

مثال‌هایی از کاربرد «اهتمام» در جملات:

- او با اهتمام فراوان به تحصیلات خود ادامه داد و موفق به کسب مدرک دکترا شد.

- مدیر شرکت با اهتمام به بهبود شرایط کاری، رضایت کارکنان را افزایش داد.

- پدر و مادر باید با اهتمام به تربیت فرزندان، نسل آینده را به‌خوبی آماده کنند.

مترادف‌های «اهتمام» در فارسی:

- تلاش

- کوشش

- سعی

- جدیت

- پشتکار

- همت

تفاوت «اهتمام» با واژه‌های مشابه:

واژه «احتمام» نیز در زبان عربی وجود دارد که به معنای بی‌خوابی به دلیل اندوه است؛ اما در فارسی، «اهتمام» به معنای تلاش و کوشش به کار می‌رود و نباید با «احتمام» اشتباه گرفته شود.

کاربرد «اهتمام» در متون ادبی:

در ادبیات فارسی، شاعران و نویسندگان از واژه «اهتمام» برای بیان جدیت و تلاش در امور مختلف استفاده کرده‌اند. برای مثال، در یکی از اشعار خاقانی آمده است:

«مرغ بقا دان و نامه بخت کزین دو کار

دو ملک از یک اهتمام برآمد»

در این بیت، «اهتمام» به معنای تلاش و کوشش برای دستیابی به دو هدف مهم به کار رفته است.

نتیجه‌گیری:

«اهتمام» به معنای توجه و کوشش در انجام امور است و در زبان فارسی برای بیان جدیت و پشتکار در پیگیری اهداف و مسئولیت‌ها به کار می‌رود. استفاده صحیح از این واژه می‌تواند به تقویت بیان و غنای زبان کمک کند.