معنی بیت گر فراموشت کند لطف خدای چون رهی زین کشتی بی ناخدای

معنی بیت گر فراموشت کند لطف خدای چون رهی زین کشتی بی ناخدای را از سایت سوگو دریافت کنید.

تحلیل و توضیح عمیق‌تر بیت:

گر فراموشت کند لطف خدای / چون رهی زین کشتی بی ناخدای

این بیت از صائب تبریزی، شاعر بزرگ سبک هندی، بر وابستگی مطلق انسان به لطف و رحمت خداوند تأکید دارد. او در این بیت، زندگی را به کشتی در دریای پرتلاطم تشبیه کرده و خدا را به ناخدا یا سکان‌دار این کشتی. حال اگر این ناخدا (لطف الهی) نباشد، انسان چگونه می‌تواند از این مسیر خطرناک عبور کند؟

بررسی جزئیات مفهومی بیت:

1. «گر فراموشت کند لطف خدای»

منظور این است که اگر لطف و عنایت خداوند از تو برداشته شود و تو را رها کند، دیگر هیچ پناه و تکیه‌گاهی نخواهی داشت.

در ادبیات عرفانی، لطف خداوند همان هدایت، محافظت و رحمت اوست که اگر نباشد، انسان در سختی‌ها و چالش‌های زندگی گمراه خواهد شد.

2. «چون رهی زین کشتی بی ناخدای»

کشتی نماد زندگی است و ناخدا نماد هدایتگر (که در اینجا لطف خداوند است).

وقتی کشتی‌ای ناخدا نداشته باشد، سرگردان و بی‌هدف در دریا حرکت می‌کند و احتمال غرق شدنش بسیار زیاد است.

شاعر می‌گوید زندگی بدون لطف و هدایت الهی، مانند کشتی‌ای بدون ناخداست که در طوفان‌ها سرگردان و نابود خواهد شد.

مفهوم عرفانی و اخلاقی بیت:

✅ نیاز انسان به لطف خداوند: این بیت نشان می‌دهد که انسان به تنهایی قادر به هدایت و نجات خود نیست و همیشه به کمک و لطف الهی نیاز دارد.

✅ زندگی، دریایی پرتلاطم است: مشکلات و سختی‌های زندگی همانند امواج خروشان دریا هستند که اگر خداوند هدایتگر نباشد، انسان را به نابودی خواهند کشاند.

✅ اعتماد به خدا: شاعر تلویحاً می‌گوید که نباید به توانایی‌های محدود خود مغرور شد، بلکه باید همواره به رحمت و لطف خداوند تکیه کرد.

نمونه‌هایی مشابه در ادبیات فارسی:

✔ مولانا:

در کف هر کس اگر شمعی بدی / اختلاف از گفتشان بیرون شدی

👉 اگر خداوند نور هدایت را به همه عطا کند، دیگر کسی در گمراهی نخواهد بود.

✔ حافظ:

دست از طلب ندارم تا کام من برآید / یا جان رسد به جانان یا جان ز تن برآید

👉 باید همیشه امید به عنایت الهی داشت و دست از طلب برنداشت.

نتیجه‌گیری:

این بیت یک هشدار و یادآوری عرفانی است که اگر خداوند لطف و هدایت خود را از انسان دریغ کند، او در گرداب زندگی بی‌سرپناه خواهد ماند. همان‌طور که کشتی بدون ناخدا سرگردان و بی‌هدف در دریا حرکت می‌کند، انسان نیز بدون لطف الهی نمی‌تواند مسیر درست را پیدا کند.

✅ بنابراین، شاعر بر اهمیت توکل، طلب لطف الهی، و فروتنی در برابر خداوند تأکید دارد.