بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بیت «بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست» از حافظ شیرازی است. این بیت بخشی از یک غزل عاشقانه است که در آن شاعر اشتیاق دیدار معشوق را بیان می‌کند.

معنی بیت:

«چهره‌ات را به من نشان بده، که آرزوی من همچون باغ و گلستان، دیدن توست.»

در اینجا «رخ معشوق» نماد زیبایی، نور و حقیقت است که شاعر آرزوی دیدن آن را دارد. باغ و گلستان هم استعاره‌ای از شادابی، طراوت، و آرامش روحی است که تنها با دیدار محبوب حاصل می‌شود.

---

غزل کامل حافظ:

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن! برون آی و روی نما

کآن شمع جان‌گدازم و پروانم آرزوست

گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا، برو

آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

وان عهد بشکسته که داری، خدا کند

بازآوری، که بندگی آنم آرزوست

---

مفهوم کلی غزل:

این غزل سرشار از عاشقانه‌ترین احساسات است و شاعر در آن آرزوی دیدار معشوق را همچون بزرگ‌ترین نعمت در زندگی خود می‌داند. معشوق می‌تواند معشوق زمینی یا حقیقت الهی باشد. در عرفان، «رخ معشوق» نماد تجلی خداوند و نور حقیقت است.