آفرین جان آفرین پاک را آنکه جان بخشید و ایمان خاک را

این بیت از مثنوی معنوی اثر مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است، یکی از بزرگ‌ترین شاعران و عارفان ایران و جهان.

بیت:

آفرین جان‌آفرین پاک را

آن‌که جان بخشید و ایمان خاک را

توضیح:

«آفرین جان‌آفرین پاک را»

یعنی: ستایش و درود بر خداوند پاکی که آفریننده جان است.

«آن‌که جان بخشید و ایمان خاک را»

یعنی: همان خدایی که به خاک بی‌جان (یعنی جسم انسان) جان داد و به او عقل، روح و ایمان بخشید.

مولانا در این بیت، آغاز مثنوی را با ستایش خدا شروع می‌کند؛ خدایی که انسان را از خاک آفرید ولی به او روح و ایمان داد، یعنی از جسمی بی‌ارزش، موجودی باارزش و معنوی ساخت.