چگونگی شهادت امام جعفر صادق

شهادت امام جعفر صادق(ع)، ششمین امام شیعیان، در ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه منوره به دستور منصور دوانیقی، خلیفه عباسی، اتفاق افتاد. در ادامه به تفصیل به چگونگی این واقعه می‌پردازیم:

چگونگی شهادت امام صادق(ع)

۱. زمینه‌های سیاسی شهادت:

- امام صادق(ع) با تأسیس حوزه علمیۀ شیعه و تربیت هزاران شاگرد، پایه‌های فکری شیعه را استوار ساختند.

- گسترش نفوذ علمی و اجتماعی امام(ع)، خلفای عباسی را نگران کرد.

- امام از بیعت با حکومت منصور دوانیقی خودداری کردند.

۲. عامل شهادت:

- منصور دوانیقی چندین بار امام(ع) را به عراق احضار کرد و تحت فشار قرار داد.

- در نهایت، منصور به والی مدینه دستور داد امام(ع) را به شهادت برساند.

۳. نحوه شهادت:

- بر اساس منابع تاریخی معتبر، امام(ع) با انگور زهرآلود مسموم شدند.

- برخی روایات اشاره به سمّی دارند که در غذا یا نوشیدنی ایشان ریخته شد.

- امام پس از تحمل چند روز درد ناشی از سم، در ۲۵ شوال به شهادت رسیدند.

۴. سن و مدت امامت:

- سن شهادت: ۶۵ سال

- مدت امامت: ۳۴ سال (از ۱۱۴ تا ۱۴۸ هجری قمری)

۵. محل دفن:

- پیکر مطهر امام(ع) در قبرستان بقیع، کنار قبور امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) دفن شد.

- امروزه حرم ایشان در مدینه زیارتگاه مؤمنان است.

نکات مهم:

- امام صادق(ع) در دورۀ پرتنش انتقال قدرت از امویان به عباسیان می‌زیست.

- ایشان با تدبیر خاصی نهضت علمی شیعه را پایه‌ریزی کردند.

- شهادت امام(ع) آغاز دورۀ جدیدی از فشار بر شیعیان بود.

وصیت امام به شیعیان:

«کونوا لنا زیناً و لا تکونوا علینا شیناً»

«برای ما مایه زینت باشید، نه مایه سرشکستگی.»

برای مطالعه بیشتر می‌توانید به منابع معتبری مانند:

- ارشاد شیخ مفید

- منتهی الآمال محدث قمی

- حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان مراجعه کنید.