چند اهرم نام ببرید که در آنها نیرو بین تکیه گاه و محل قرار گرفتن جسم قرار دارد

در اهرم‌هایی که نیروی محرک بین تکیه‌گاه و جسم قرار می‌گیرد، مزیت مکانیکی معمولاً کمتر از ۱ است (یعنی نیاز به نیروی بیشتری داریم، اما کنترل و دقت افزایش می‌یابد). چند نمونه رایج از این نوع اهرم‌ها عبارتند از:

---

۱. انبرک (انبر معمولی)

- تکیه‌گاه: محل اتصال دو دسته.

- نیروی محرک: دست شما نزدیک به تکیه‌گاه فشار می‌آورد.

- جسم: قطعه‌ای که بین نوک انبر قرار می‌گیرد.

- کاربرد: گرفتن اجسام کوچک با دقت (مثل خرده‌های شیشه).

---

۲. فندق‌شکن

- تکیه‌گاه: مفصل مرکزی.

- نیروی محرک: دست شما نزدیک به تکیه‌گاه فشار وارد می‌کند.

- جسم: فندق بین فک‌ها قرار می‌گیرد.

- ویژگی: نیروی زیادی لازم است، اما کنترل شکستن پوسته آسان‌تر می‌شود.

---

۳. دربازکن بطری (نوع اهرمی)

- تکیه‌گاه: لبه درب بطری.

- نیروی محرک: دست شما روی دسته نزدیک به تکیه‌گاه فشار می‌دهد.

- جسم: درپوش بطری که بلند می‌شود.

---

۴. سیم‌چین

- تکیه‌گاه: مفصل مرکزی.

- نیروی محرک: دست شما نزدیک به تکیه‌گاه فشار می‌آورد.

- جسم: سیمی که بین فک‌ها قرار می‌گیرد.

---

۵. موچین (برای برداشتن مو)

- تکیه‌گاه: نقطه اتصال دو طرف موچین.

- نیروی محرک: انگشتان شما نزدیک به تکیه‌گاه فشار وارد می‌کنند.

- جسم: مویی که بین نوک موچین گرفته می‌شود.

---

نکته کلیدی:

در تمام این اهرم‌ها، ترتیب قرارگیری اجزا به این صورت است:

تکیه‌گاه — نیروی محرک — جسم

این آرایش باعث می‌شود مسافت حرکت جسم بیشتر شود، اما نیروی کمتری به جسم وارد گردد (مزیت مکانیکی <۱).

مثال کاربردی:

وقتی با انبرک یک تکه کاغذ را برمی‌دارید، نیاز به نیروی بیشتری دارید، اما می‌توانید آن را با دقت جابجا کنید!