داستان کوتاه در مورد ضرب المثل کوه به کوه نمی رسد

ضرب‌المثل «کوه به کوه نمی‌رسد، آدم به آدم می‌رسد» یکی از حکمت‌های پرمعنی در فرهنگ فارسی است که نشان‌دهنده‌ی اهمیت روابط انسانی و امکان کمک و همراهی بین افراد است. در ادامه، داستانی که معمولاً برای این ضرب‌المثل نقل می‌شود را می‌آوریم:

---

داستان ضرب‌المثل:

روزی، دو کوه بلند و عظیم در دو سوی یک دره‌ی بزرگ قرار داشتند. سال‌ها بود که این دو کوه روبروی هم ایستاده بودند، اما هرگز به هم نرسیدند و حتی یک قدم به یکدیگر نزدیک نشدند. روزی، مرد فقیری که از کنار این کوه‌ها می‌گذشت، با ناراحتی گفت:

*«ای کاش این کوه‌ها کمی به هم نزدیک می‌شدند تا من مجبور نباشم این راه طولانی و سخت را طی کنم!»*

ناگهان صدایی از آسمان شنیده شد:

*«کوه‌ها هرگز به هم نمی‌رسند، اما انسان‌ها می‌توانند به هم برسند و یکدیگر را یاری کنند.»*

مرد که متوجه معنای این سخن شده بود، به سمت روستایی رفت و از مردم کمک خواست. روستاییان با همکاری هم، پلی محکم بین دو کوه ساختند تا دیگر هیچ مسافری مجبور نباشد راه دور و خطرناک را طی کند. از آن روز به بعد، هر وقت کسی در مشکلی بود، دیگران به او کمک می‌کردند و این جمله را یادآوری می‌شدند:

«کوه به کوه نمی‌رسد، آدم به آدم می‌رسد.»

---

معنای ضرب‌المثل:

این ضرب‌المثل تأکید می‌کند که طبیعت و چیزهای بی‌جان (مانند کوه‌ها) قادر به کمک به یکدیگر نیستند، اما انسان‌ها می‌توانند با همدلی و همکاری، مشکلات یکدیگر را حل کنند. این سخن یادآور اهمیت همبستگی، مهربانی و تعاون در زندگی اجتماعی است.

امروزه از این ضرب‌المثل در موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که افراد به جای انتظار کمک از جاهای دور یا غیرممکن، به اطرافیان خود تکیه کنند و بدانند که انسان‌ها می‌توانند در سخت‌ترین شرایط، یار و پشتیبان هم باشند.