انشا کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد

# انشایی درباره ضرب المثل «کوه به کوه نمیرسد، آدم به آدم می‌رسد»

## مقدمه

ضرب المثل زیبای «کوه به کوه نمیرسد، آدم به آدم می‌رسد» گنجینه‌ای از حکمت ایرانی است که در چند کلمه ساده، حقایق عمیقی درباره روابط انسانی بیان می‌کند. این مثل ظریف به ما می‌آموزد که برخلاف کوه‌های بی‌حرکت، انسان‌ها می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و مشکلات را حل نمایند.

## بدنه انشا

۱. معنی ظاهری و باطنی مثل

- معنی ظاهری: کوه‌های عظیم و ثابت هرگز به هم نمی‌رسند، اما انسان‌ها می‌توانند به راحتی به یکدیگر برسند

- معنی باطنی: مشکلات به خودی خود حل نمی‌شوند، بلکه این انسان‌ها هستند که باید برای حل آنها اقدام کنند

۲. کاربردهای این ضرب المثل در زندگی

این حکمت ایرانی در موقعیت‌های مختلف مصداق پیدا می‌کند:

- در روابط اجتماعی: به جای انتظار کشیدن، باید主動 بود و ارتباط برقرار کرد

- در حل مشکلات: نباید منتظر ماند تا مشکلات خودبه خود حل شوند

- در کسب موفقیت: رسیدن به اهداف نیازمند حرکت و اقدام است

۳. نمونه‌های عینی

- در خانواده: وقتی دو عضو خانواده با هم اختلاف دارند، باید با گفتگو مشکل را حل کنند

- در دوستی: دوستان با ارتباط مداوم می‌توانند دوستی خود را حفظ کنند

- در تجارت: بازرگانان با سفر و ارتباطات تجاری موفق می‌شوند

۴. پیام‌های اخلاقی

این ضرب المثل به ما می‌آموزد:

- انعطاف‌پذیری و تحرک از ویژگی‌های خوب انسانی است

- نباید در برابر مشکلات منفعل بود

- ارتباطات انسانی ارزشمندترین ابزار برای پیشرفت است

- تلاش و اقدام نتیجه‌بخش است

## نتیجه‌گیری

ضرب المثل «کوه به کوه نمیرسد، آدم به آدم می‌رسد» یادآور این حقیقت است که زندگی جریان دارد و ما انسان‌ها باید با حرکت و ارتباطات خود، این جریان را به سمت بهبودی هدایت کنیم. همانطور که مولانا گفته است: «جمادی دیدم به بالای کوهی / که می‌گفتا جواهر دارد کوهی / گفتم اینجا چون روی؟ گفت از راه / جست‌و‌جو بایدت، ای بی‌خبر راه»

نکته پایانی: این ضرب المثل به ما یادآوری می‌کند که در زندگی باید فعال بود، نه منفعل. مشکلات مانند کوه‌های بی‌حرکت نیستند، بلکه با اراده و ارتباطات انسانی می‌توان آنها را حل کرد و به سعادت رسید.